کریستین دیور طراح تأثیرگذار و مطرح فرانسوی است که شهرتش را بیشتر به خاطر تأسیس یکی از بهترین خانه های مد جهان (به همین نام) به دست آورده است. اگر مایل هستید چیزهای بیشتری از دیور بدانید با تگموند همراه باشید.
سال های ابتدایی زندگی
کریستین دیور در گرنویل به دنیا آمد. گرانویل یک شهرک ساحلی است که در سواحل فرانسه واقع شده است. مادرش مادلین مارتین (Madeleine Martin) و پدرش موریس دیور نام داشت. موریس دیور کارخانه دار ثروت مندی بود که در زمینه ی تولید کود فعالیت می کرد. شرکت خانواده گی آن ها نیز Dior Frères نام داشت. کریستن ۴ برادر و خواهر داشت که اسامی آن ها به این ترتیب بود: ریمند (پدر فرانکز دیور، یکی از طرفدارهای معروف نازی ها در زمان جنگ جهانی دوم)، ژاکلین، برنارد و ژینت (Ginette) (همچنین به اسم کاترین هم معرفی می شود).
خوانواده ی کریستین این امید را داشتند که او روزی یک سیاستمدار شود، اما او به هنر علاقه داشت و آرزو می کرد تا وارد دنیای مد شود. او برای آنکه بتوانند کسب درآمد کند طراحی های خود را بیرون از خانه به قیمت هرکدام ۱۰ سنت می فروخت. پس از تمام شدن مدرسه در سال ۱۹۲۸ مبلغی از پدرش به او رسید تا بتواند گالری هنری خود را راه اندازی کند. در آنجا کریستین به همراه یکی از دوستانش آثاری شبیه به کارهای پابلو پیکاسو را می فروختند.
شروع مشکلات مالی
به دنبال یک مشکل بزرگ مالی که برای پدر کریستین به وجود آمد او مجبورشد تا گالری را تعطیل کند. در این دوران بود که پدر کریستین با مشکلات بسیاری در اداره ی کمپانی خانوادگی شان مواجه شد.
طی سال های ۱۹۳۰ تا ۴۰ کریستین دیور با یک طراح مد به نام رابرت پیگوت (Robert Piguet) کارمی کرد تااینکه به خدمت در ارتش فراخوانده شد. در سال ۱۹۴۲ دیور پس از پایان خدمت به خانه ی مد Lucien Lelong پیوست و در آنجا به همراه پیر بالمین (Pierre Balmain) به طراح ارشد تبدیل شد. به عنوان یک کارمند در خانه ی مد Lelong در طول جنگ جهانی دوم، کریستین دیور مجبور بود تا به دلایل اقتصادی-هنری زنان نازی ها و دیگر جاسوسان فرانسوی را با لباس ها و طراحی های خود آماده و آراسته کند. در این میان او تنها نبود، دیگر طراحان و خانه های مد مانند جین پاتو (Jean Patou)، جین لاوین (Jeanne Lanvin) و نینا ریچی (Nina Ricci) که در زمان جنگ فعالیت تجاری داشتند از همین وضع برخوردار بودند.
از یک سو کریستین برای نازی ها لباس آماده و طراحی می کرد و از سوی دیگر خواهرش کاترین (۱۹۱۷ تا ۲۰۰۸) یکی از اعضای حزب مقاوت فرانسه بود. کاترین توسط اعضای گشتاپو دستگیر و به کمپ اسرای سیاسی فرستاده شد. او در ماه می ۱۹۴۵ آزاد شد.
تاسیس اولین خانه مد
در ۱۶ دسامبر ۱۹۴۶ کریستین دیور اولین خانه ی فشن خود را تأسیس نمود که Marcel Boussac یکی از بزرگ ترین قطب ها در صنعت الیاف نخی آنرا پشتیبانی و حمایت می کرد. اسم واقعی اولین مجموعه از خط تولید او که در اوایل سال ۱۹۴۷ ارائه شد کورولی (Corolle) نام داشت. کورولی در معنی تحت الفظی به مجموعه گل برگ ها یا جام گل یک گیاه گفته می شود. اما کارمل اسنو (Carmel Snow) سر ویراستار مجله ی Harper’s Bazaar اسم New Look را به جای نام قبلی انتخاب کرد.
دیور نسبت به دیگر مدل های جمع و جور و ساده که همان ساختار متعلق به دوران جنگ را حفظ کرده بودند از طراحی های جالب تر و مطلوب تری برخوردار بود. در آن زمان طراحی های دیگر برندها به خاطر نوع استفاده از الیاف و پارچه ها همیشه تحت تأثیر کمبود های ناشی از جنگ بودند. او استاد خلق اشکال و طرح های سیلوئت (silhouettes) بود.
از دیور نقل است که می گوید: من خالق طرح های نقوش گلدار برروی لباس زنان هستم. الیافی که مدل های او از آن بافته می شدند دارای نوعی تودوزی از جنس پارچه ی نخی بود که کیفیت ساخت بالایی داشت. در این لباس ها وجود زیرپوش زنانه به سبک تاپ بدون آستین و همچنین پد در اطراف کمرِ زیرپوش ها و گن های کشی سبب می شد تا کمر بسیار باریک به نظر برسد و درنهایت با ایجاد پیچ و تاب در لباس جلوه ی خاصی به بدن ببخشد.
گامی متفاوت در طراحی
درابتدا طراحی های دیور با اعتراض شدید زنان مواجه شد زیرا آن ها به خاطر محدودیت پیشین در الیاف پارچه ای به این نوع طراحی عادت نداشتند. علاوه براین طراحی های او به خاطر استفاده از مقدار زیاد الیاف نخی و پارچه ای در یک دست لباس مردانه یا زنانه با واکنش های شدیدی از سوی مردم روبه رو شد. در طول یکی از نمایش های مد در پاریس مدل ها توسط فروشندهای خانوم مورد حمله قرارگرفتند، اما این مخالفت ها با اتمام دوره ی جنگ و قحطی ها پایان گرفت. پس از پایان گرفتن جنگ جهانی دوم New Look (نامی که کارمل اسنو سردبیر آمریکایی یک مجله ی مد و فشن به جای کورولی برگزید) درعرصه ی پوشاک زنان انقلابی ایجاد کرد و موقعیت پاریس را به عنوان مرکز مد دنیا دوباره تثبیت نمود.
وفات
دیور در تاریخ ۲۳ اکتبر ۱۹۵۷ هنگامی که در حال سپری کردن تعطیلات خود در Montecatini ایتالیا بود فوت کرد.
تعدادی از گزارشات حاکی از آن است که او بر اثر گیرکردن استخوان ماهی در گلویش دچار حمله ی قلبی شده و فوت کرد. طی آگهی ترحیمی که توسط تایم به چاپ رسد عنوان شد که دیور پس از انجام بازی پاسور دچار حمله ی قلبی شد و فوت کرد. با این وجود یکی از آشنایان او به نام الکسیس وان روزنبرگ (Alexis von Rosenberg) ملغب به بارون بزرگ در خاطرات خود می نویسد که دیور براثر شدت هیجان ناشی از مقاربت جنسی دچار حمله ی قلبی شده و دار فانی را ودا گفت. در این میان عده ای حتی براین باورند که او بر اثر سکته فوت کرد. اما حقیقت آن است که هیچ کس درباره ی علت مرگ او اطلاع کاملأ دقیق و درستی ندارد.
قدردانی های صورت گرفته از این برند
رمان پائل گالیکو با عنوان ” خانوم آریس به پاریس می رود” ( این رمان در بریتانیا تحت عنوان “دسته گل هایی برای خانوم هریس” چاپ شد) داستان یک زن گل فروش را روایت می کند که عاشق مجموعه لباس های کارفرمای خود می شود و تصمیم می گیرد تا به پاریس رفته و یک دست لباس مهمانی با مارک دیور برای خود خریداری کند.
در یکی از رمان های هاروکی موریکامی به نام “گاه شمار پرنده ی کوکی” یکی از عطرهای دیور در حساس ترین و مهم ترین نقاط سراسر داستان مطرح می شود. موریسی خواننده و ترانه سرای انگلیسی آهنگی تحت عنوان ” کریستین دیور” بیرون داد. این آهنگ به عنوان یک بی-ساید به همراه تک آهنگ “درآینده ای که همه چیز شیرین است” در سال ۲۰۰۶ عرضه شد.